چک‌لیستی که در ادامه می آید، شامل مجموعه‌ای از موارد ضروری و کلیدی است که باید در هنگام تحویل کار پیمانکار نصب و اجرای والپست مورد بررسی و تأیید قرار گیرد. هدف از این چک‌لیست اطمینان از کیفیت، ایمنی و سازگاری اجرای والپست‌ها با استانداردهای تعیین‌شده است. با دقت و توجه به جزئیات زیر، کارفرما می‌تواند اطمینان حاصل کند که تمامی مراحل به‌درستی انجام‌شده و کارایی لازم را دارند.
-
شاقول بودن تمامی والپست‌ها:
تمامی والپست‌ها باید به طور دقیق شاقول باشند تا از انحراف و ناهماهنگی در ساختار دیوار جلوگیری شود. این موضوع به حفظ استحکام سازه و جلوگیری از آسیب‌های احتمالی در طول زمان کمک می‌کند. -
ریسمان بودن تمامی والپست‌ها با خط دیوارچینی نقشه‌بردار یا پیمانکار دیوارچینی (یک رگه دیوار): برقراری هم‌راستایی بین والپست‌ها و خط دیوارچینی بسیار حائز اهمیت است. باید اطمینان حاصل شود که تمامی والپست‌ها مطابق با خطوط تعیین‌شده توسط نقشه‌بردار یا پیمانکار دیوارچینی در یک رگه (خط مستقیم) قرار دارند تا ترازهای لازم در دیوار حفظ شود.
-
فواصل والپست‌های منقطع به‌صورت یکدست و منظم اجرا شده باشند:
در محل اتصال دیوار به اعضای قائم سازه مانند ستون‌ها و دیوار برشی، باید به ازای هر متر ارتفاع طبقه، یک والپست منقطع به طول ۴۰ سانتی‌متر مهار گردد. این بدین معناست که برای ارتفاع ۳ متر در هر طبقه، باید ۳ عدد والپست برای مهار دیوار و جداسازی آن از ستون در نظر گرفته شود. -
تمامی والپست‌ها منقطع حداقل توسط ۳ پیچ و رولپلاک و واشر مهار شده باشد:
در این مرحله، تأکید بر استفاده از پیچ و رولپلاک برای مهار والپست‌ها بسیار مهم است. به‌هیچ‌وجه نباید از تفنگ‌های میخ‌کوب استفاده شود، زیرا این روش می‌تواند منجر به آسیب به ساختار و همچنین کاهش کیفیت اتصال‌ها شود. -
جوشکاری پایین وادارها به پلیت باید به‌طور کامل در جان به‌صورت مفصلی انجام شده باشد:
جوشکاری باید با دقت و به‌صورت مفصلی انجام شود. پلیت‌ها باید از قبل با حداقل ۲ الی ۴ رول بولت به کف متصل شده یا از قبل بتن‌ریزی شده باشند تا از استحکام و ایمنی کافی برخوردار باشند. -
اتصالات بالای وادارها باید کشویی باشد:
اتصالات در بالای وادارها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که وادار بتواند به‌صورت کشویی حرکت کند و از جوش دادن آن در بالا خودداری شود، مگر در موارد خاص که فقط یک خال‌جوش جزئی برای حفظ شاقول بودن وادار ضروری باشد. -
اتصال دیوار به زیر تیر:
در محل اتصال دیوار به زیر تیر، باید با استفاده از والپست منقطع سقفی ۲۰ سانتی‌متری به فواصل آکس تا آکس ۷۵ سانتی‌متر جداسازی صورت گیرد. همچنین می‌توان از والپست منقطع سقفی به طول ۴۰ سانتی‌متر با حداکثر فواصل ۲.۵ متر نیز استفاده کرد. -
استفاده از وادار میانی:
در دیوارهایی با طول بیشتر از ۴ متر، باید از وادار میانی H جهت مهار خارج از صفحه استفاده شود. همچنین در دیوارهای با ارتفاع بیش از ۳.۵ متر، می‌بایست از کلاف افقی H بهره‌برداری گردد. وادارهای افقی باید ۲ الی ۳ سانتی‌متر کوتاه‌تر از وضعیت موجود باشند و هرگز نباید به سازه اصلی متصل گردند. -
جداسازی دیوارهای پیرامونی و دیوارهای داخلی:
در محل تلاقی دیوارهای پیرامونی و دیوارهای داخلی که به شکل T قرار دارند، باید این دیوارها از یکدیگر جداسازی شوند. این جداسازی می‌تواند با استفاده از وادار انتهایی و یا بست رادیکالی دوطرفه انجام گیرد، که استفاده از بست‌های رادیکالی به دلیل هزینه کمتر مناسب‌تر می‌باشد. -
فاصله قائم میلگرد بستر:
فاصله بین میلگردهای بستر باید ۴۰ سانتی‌متر (به‌طور متوسط ۲ ر‌ج در میان) و حداکثر ۱۰۰ سانتی‌متر (۴ ر‌ج در میان) باشد. این فواصل اساسی به استحکام و پایداری دیوار کمک می‌کنند. -
میله‌های جانبی میلگرد بستر:
برای اتصالات بهتر و پیوستگی مناسب‌تر، میله‌های جانبی میلگرد بستر باید به طور مؤثر هم‌پوشانی (اورلپ) شوند. این هم‌پوشانی باید به طول ۳۰ سانتی‌متر یا ۷۵ برابر قطر میلگرد بستر باشد تا انتقال تنش به‌درستی انجام گیرد.
با بررسی دقیق موارد فوق و تأیید صحت اجرای هر مرحله، کارفرما می‌تواند از کیفیت کار اطمینان حاصل نموده و در نهایت، شرایط مناسب برای استفاده از سازه را فراهم کند. در پایان، یادآوری این نکته حائز اهمیت است که رعایت استانداردها، به ویژه در پروژه‌های بزرگ و بحرانی، موجب کاهش خطرات و افزایش ایمنی سازه خواهد شد.
