دیوار غیر سازه‌ای چیست؟ دیوار غیر سازه ای، دیواری است که بر اساس بند ۷-۵-۳ آیین‌نامه ۱۸۰۰ ساختمان، برای تقسیم فضای داخلی ساختمان به عنوان دیوار جداگر استفاده می‌شود. این دیوارها باید در کل ارتفاع طبقه ادامه داشته باشند و به زیر پوشش سقف مهار شوند. به عبارت دیگر، رگه آخر دیوار باید با ملات به سقف متصل شود.
نکته مهم این است که دیوار غیرسازه‌ای باید بار جانبی خود را با کمک عناصر کمکی تحمل کند. آیین‌نامه ۲۸۰۰، حداکثر ارتفاع این دیوارها را از تراز کف، ۳.۵ متر تعیین کرده است. اگر ارتفاع دیوار بیشتر باشد، باید از عناصر افقی و قائم به طور مناسب استفاده کرد. همچنین، لبه بالایی این دیوارها ممکن است در کل ارتفاع ادامه نیابد و نیاز به کلاف‌هایی با مقطع بتن مسلح، چوب یا ناودانی نمره ۶ یا معادل آن دارد تا به دیوار سازه‌ای تبدیل شود.
نکاتی درباره دیوار غیر سازه‌ای یا دیوار جداگر
طبق مبحث ۸ مقررات ملی ساختمان برای به حداقل رساندن صدمات وارده به اجرای غیر سازه ای در اثر تغییر شکل اجرای سازه ای جهت اتصال اجزای غیر سازه ای به اجزای سازه ای باید طرح مناسبی تهیه و ارائه شود. همچنین حداکثر ارتفاع دیوارهای غیر سازه ای و تیغه ها از تراز کف مجاور باید ۳.۵ متر باشد …. در صورت تجاوز از این حد برای پایداری بیشتر دیوار باید از مهارهای مناسب استفاده کرد و تیغه هایی که در تمام ارتفاع طبقه ادامه دارند را باید کاملا به زیر پوشش سقف مهار کرد.
توجه داشته باشید لبه قائم تیغه های دیوار غیر سازه ای نباید آزاد باشند. این لبه باید به یک تبعه و یا یک دیوار عمود بر آن قائم شود و با اتصال کافی تکیه داشته باشد. در صورتی که طول تیغه پیست بند از ۱.۵ متر کمتر باشد. لبه آن می تواند آزاد باشد.
برای اطمینان از استحکام سازه، می‌توان دیوار و تیغه‌ها را به‌طور همزمان یا با استفاده از لاریز و هشتگیر به یکدیگر متصل کرد. اگر تیغه پس از ساخت دیوار ساخته شود، باید به‌طور ایمن در محل تقاطع به دیوار متصل شود. در غیر این صورت، لبه آزاد تیغه در نظر گرفته می‌شود و نیاز به عنصر قائم در آن لبه است. همچنین، دو تیغه عمود بر هم باید به دقت به یکدیگر متصل شوند. هدف از استفاده از دیوارهای جداگر، تقسیم فضای داخلی ساختمان است و وزن آنها یا توسط فنداسیون یا توسط دیوارهای باربر که بین دیوار و فنداسیون قرار دارند، تحمل می‌شود.
پیشنهاد خواندنی:
چگونه دیوار غیرسازه ای را هشتگیر کنیم؟
حداکثر طول آزاد و جنس دیوارهای جداگر چیست؟
پشت‌بندها نیز باید محکم و با طول مناسب، حداقل یک‌ششم بزرگ‌ترین دهانه، نصب شوند. استفاده از اجزای قائم فولادی بتن‌آرمه یا چوبی در داخل دیوار نیز می‌تواند جایگزین مناسبی برای پشت‌بندها باشد، به شرطی که دو سر آنها به‌خوبی در کف و سقف مهار شده باشد.
اگر ارتفاع دیوار جداگر بیش از ۳.۵ متر است، باید با استفاده از کلاف‌های افقی، آن را تقویت کرد. همچنین، دیوارهایی که در تمام ارتفاع طبقه امتداد دارند باید کاملاً به زیر پوشش سقف متصل شوند. برای لبه فوقانی دیوارهایی که در کل ارتفاع طبقه ادامه ندارند، باید از کلاف مناسب برای اتصال به دیوار یا کلاف‌های احاطه‌کننده استفاده کرد.
لبه‌های قائم دیوارها نیز باید محکم و متصل باشند و نمی‌توانند مانند دیوارهای غیرسازه‌ای آزاد باقی بمانند. می‌توان از یک ستونک بتنی مسلح یا چوبی برای اتصال آنها به دیوار یا جداگر عمود استفاده کرد. در مورد دیوارهای کوتاه‌تر از ۱.۵ متر، لبه‌ها می‌توانند آزاد باقی بمانند.
