مطابق با پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، در کلیه ساختمانها، اجرای دیوارهای داخلی دهانههای مهاربندی باید به گونهای باشد که از هرگونه اتصال یا تماس مستقیم با قاب سازهای در راستای عمود بر صفحه آن اجتناب شود. همچنین، نظر به اینکه وجود هرگونه اتصال یا تماس بین دیوار و مهاربند، عملکرد صحیح و رفتار مورد انتظار آن را مختل میسازد، اجرای دیوار در امتداد محور مهاربند یا با هر نوع اتصال به آن، اکیداً ممنوع است. در ادامه این مقاله از میلگرد بستر براتلو، دو رویکرد اجرایی که انطباق با الزامات مذکور در پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰ را تضمین میکنند، مورد بررسی قرار میگیرند:
رویکرد اول: اجرای دیوار در خارج از محور مهاربند
در این روش، دیوار در موقعیتی خارج از محور مهاربند اجرا میشود. در شرایطی که مهاربند در دهانههای میانی ساختمان قرار گرفته باشد، به منظور پنهانسازی مهاربند، میتوان از دو دیوار در طرفین آن و خارج از صفحه مهاربند استفاده نمود. در این حالت، هیچگونه اتصال یا تماس فیزیکی بین دیوار و مهاربند وجود نخواهد داشت و عملکرد مهاربند تحت تأثیر قرار نمیگیرد.
رویکرد دوم: اجرای دیوار در محور مهاربند با رعایت الزامات خاص
در این روش، دیوار در امتداد محور مهاربند اجرا میشود. با این حال، تأکید میگردد که به هیچ عنوان نباید وزن دیوار بر مهاربند تحمیل شود، زیرا چنین فرضی در محاسبات و طراحی سازه در نظر گرفته نشده است. در این حالت، استفاده از دیوارهای پانلی سبکوزن، نظیر سیستم کناف، توصیه میشود. اجرای این نوع دیوارها مستلزم شاسیکشی مجزا با رعایت فاصله کافی از المانهای اصلی مهاربند است تا از انتقال بار و ایجاد محدودیت در عملکرد مهاربند جلوگیری شود.
آیا میتوان دیوار را در دهانه مهاربندی و محور آن، با جداسازی دیوار از مهاربند با استفاده از مصالح تراکمپذیر اجرا کرد؟

اجرای دیوار در حیطه مهاربندی و محور آن با جداسازی دیوار از مهاربند به وسیله مصالح تراکمپذیر، بهطور کلی با مشکلات جدی مواجه است. با توجه به اینکه در این روش، بلوکهای دیوار به طور مستقیم بر روی مهاربند قرار خواهند گرفت، استفاده از مصالح تراکمپذیر بهتنهایی قادر نخواهد بود جداسازی مطلوب را ایجاد کند و در نتیجه رفتار مهاربندها تحت تأثیر وزن بلوکها قرار خواهد گرفت.
علاوه بر این، در چنین حالتی، میلگرد بستر دیوار باید به مهاربندها جوش شوند که خود این موضوع نیز بر رفتار مهاربند تأثیر منفی خواهد گذاشت. به طور کلی، هر عاملی که بتواند عملکرد مهاربندها را متاثر سازد، طبق مقررات و آییننامهها ممنوع اعلام شده است.
هدف اصلی آییننامهها کاهش تأثیر عوامل مختلف نیست، بلکه حذف کامل عوامل تأثیرگذار بر روی رفتار مهاربندها است. بنابراین، استفاده از این روش در طراحی و اجرای سیستمهای مهاربندی توصیه نمیشود و آییننامه نیز آن را مجاز نمیداند.
اجرای والپست در دهانه مهاربندی و جانپناه بام



حداقل ارتفاع جانپناهها، با توجه به ضوابط سازمان آتشنشانی، برابر با ۱.۲ متر تعیین شده است. بر اساس پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، جهت مهار لرزهای جانپناهها، ستونهای پیرامونی بام باید تا ارتفاع ۱.۳۵ متر بر روی بام ادامه یابند. در صورتی که طول دیوار از حد تعیین شده (۴ متر) بیشتر باشد، استفاده از وادار عمودی میانی ضروری است. همچنین این وادارها در نقاط شکسته پلان، یا به عبارت دیگر در تقاطع جانپناهها نیز به کار میروند. استفاده از وادار عمودی در نقاط تقاطع دیوارها در قسمت اجرای والپست در کنسولها بررسی شده است. در پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، روش اجرای وادارهای عمودی به دو صورت فولادی و بتنی بیان شده است. در ادامه به بررسی این دو روش خواهیم پرداخت.
روش ۱: مهار جانپناه توسط وادار فلزی
این روش مشابه اجرای دیوار با وادار عمودی میانی فولادی است. المانهای مسلحکننده و قطعات اتصال نگهدارنده دیوار برای مهار جانپناهها در خارج از صفحه به کار میروند. مطابق با دیتیلهای پیوست ۶، میتوان با نصب ورق فلزی در ستونها، میلگرد بستر را به این ورق جوش کرد. همچنین توصیه میشود برای تأمین حرکت آزادانه میلگرد بستر، از روشهایی نظیر گیره اتصال (گیره میلگرد بستر) یا ناودانی با سوراخهای لوبیایی (ناودانی منقطع) استفاده شود. دیوار باید به وسیله مصالح تراکمپذیر از المانهای سازهای جداسازی شود. مشخصات دقیق اجرایی آن در شکل ۳ نمایش داده شده است.
روش ۲: مهار جانپناه توسط وادار بتنی
در این روش، میلگردهای انتظار باید در حین اجرای سقف آخر در آن قرار داده شوند و طول مهاری آنها به طور مناسب تأمین گردد. همچنین میتوان از کاشت میلگرد در بتن یا تعبیه ورق و جوش میلگردها به آن استفاده کرد، که در این مورد در قسمت وادار بتنی دیوارها اشاره شده است. با توجه به ارتفاع کم جانپناه، در نظر گرفتن دو میلگرد طولی و مهار جانبی آنها با سنجاقی کفایت میکند. در نهایت، با تعبیه ورقهای فلزی در ارتفاع وادار میانی بتنی، امکان اتصال جوشی میلگرد بستر به وادار فراهم میشود. در این حالت نیز جداسازی دیوار از المانهای سازهای ضروری است.
نکته: اجرای جانپناه در سایر قسمتها، مانند بالکنها، مشابه آنچه در جانپناه بام انجام میشود بوده و تنها تفاوت آن این است که ستونهای طبقه به عنوان ستونهای امتداد یافته بام عمل میکنند.
لزوم استفاده از والپست در زیرزمین

یکی از اهداف اصلی اجرای والپست در ساختمانها، جداسازی دیوار از سازه و جلوگیری از اندرکنش بین دیوارها و اجزای سازهای میباشد. در این حالت، فرضیات طراحی سازه مانند پریود و سختی آن تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت. با این حال، برخی از مهندسان تصور اشتباهی دارند و اجرای والپست را در طبقات زیرزمین ضروری نمیدانند. این تصور احتمالاً به دلیل کاربری معمول زیرزمین (که غالباً غیرمسکونی است) و عدم بروز خسارات جانبی ناشی از نبود دیوار حائل است. اما اگر در زیرزمین دیوار حائلی وجود نداشته باشد و تراز پایه ساختمان از روی فونداسیون مد نظر قرار گیرد، جداسازی دیوار از سازه ضروری خواهد بود.
جداسازی دیوار از سازه زمانی که دیوارها به دلیل نورگیری تا زیر تیر ادامه نمییابند، اهمیت بیشتری پیدا میکند. بر اساس این وضعیت، در صورت عدم رعایت جداسازی، پدیده ستون کوتاه در ستونهای اطراف دیوار ایجاد خواهد شد.
نکته ۱:
در صورت مجاورت دیوارهای زیرزمین با خاک و احتمال انتقال رطوبت به داخل ساختمان، معمولاً از دو دیوار استفاده میشود: یکی از دیوارها در تماس با خاک و دیگری در تماس با نازککاری قرار دارد. برای هر دو دیوار، باید جداسازی دیوار از سازه صورت گیرد تا از ایجاد هرگونه اندرکنش بین دیوار و سازه جلوگیری شود.
نکته ۲:
در اجرای والپست برای دیوارهایی که تحت فشار خاک قرار دارند، تدارک المانهای والپست باید به گونهای باشد که تحمل فشار خاک را نیز تضمین کند. این موضوع به ویژه در بحث مقاومسازی ساختمانها از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا در سازههای طراحی شده از ابتدا، معمولاً از دیوار حائل بتنی برای مهار فشار خاک استفاده میشود.
اجرای والپست در دیوارهای پانلی
طبق پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، دیوارهای پانلی کارخانهای که بهصورت نوارهای قائم در طول دیوار نصب میشوند، عملکردی مشابه دال یکطرفه دارند. استفاده از این دیوارها بهعنوان دیوارهای خارجی و داخلی در ساختمانها مجاز است و بهویژه در بیمارستانها، استفاده از دیوارهای پانلی به شدت توصیه میشود.
در این دیوارها، همانند سایر دیوارها، هدف از طراحی، مهار حرکت خارج از صفحه و فراهم کردن امکان حرکت آزادانه در داخل صفحه است. در مواردی که ارتفاع دیوار بهگونهای باشد که نیاز به تیرک وجود داشته باشد، در دیوارهای خارجی و نیز تیغهها از تیرک در تراز میانی دیوار استفاده میشود. اتصال تیرکها به وادارها مجاز است، اما هرگز تیرکها نباید به ستون متصل شوند و استفاده از ناودانی نشیمن برای تیرک توصیه میگردد.
در این دیوارها نیازی به اجرای وادار انتهایی و میانی نیست. بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، محدودیتهای هندسی برای مهار این دیوارها در نظر نگرفته است و تمام محدودیتها در طراحی خمشی و برشی دیوار لحاظ شدهاند. در دیوارهای پانلی نیاز به اتصال بین دیوار و ستون وجود ندارد و فواصل بین آنها باید با مصالح تراکمپذیر مانند پشم سنگ ضد رطوبت پر شود و بر روی این ناحیه، از یک لایه شبکه الیاف یا رابیتس برای نازککاری بهرهبرداری گردد. بنابراین، استفاده از قطعات اتصالی مانند ناودانی منقطع بر روی ستون منتفی است.
به دلیل عملکرد یکطرفه در راستای قائم دیوارهای پانلی، مهار خارج از صفحه باید در بالا و پایین دیوار توسط نبشیها انجام شود. در دو حالت زیر، نیازی به نبشی برای مهار پایین دیوار وجود ندارد:
الف) اجرای حداقل ۵ سانتیمتر کفسازی و قرارگیری دیوار روی آن.
ب) اجرای ریشه از کف طبقه و مهار دیوار به کف.
در شکل زیر نمونهای از دیوارهای پانلی را مشاهده میکنیم. دیوار 3D-Panel یک دیوار پیشساخته میباشد که از یک عایق مانند پلیاستایرن و دو شبکه مش و شاتکریت در طرفین پلیاستایرن تشکیل شده است. شبکههای دو طرف با مفتولهای مورب به یکدیگر متصل میشوند. باید توجه داشت که این دیوارها دارای سختی بالایی هستند و ضروری است از سازه اصلی با استفاده از مصالح تراکمپذیر جداسازی شوند. تأمین اتصال کشویی این دیوارها در قسمت فوقانی باید بهدرستی انجام گیرد و همچنین مهار مناسب در جهت خارج از صفحه نیز تأمین شود.
اجرای روشهای نوین مهار دیوار
از جمله روشهای نوین مهار دیوار که پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰ نیز به آن اشاره کرده است، استفاده از الیاف کربن و شیشه میباشد. در این بخش، به توضیح نحوه اجرای المانهای والپست در این دیوارها خواهیم پرداخت.
مشابه دیوارهای پانلی، این دیوارها نیز دارای عملکرد یکطرفه هستند و خمش دیوار در راستای قائم صورت میگیرد؛ بنابراین، نیازی به اجرای وادارهای عمودی نخواهد بود. به همین دلیل، این روش میتواند نسبت به سایر روشها دارای هزینه کمتری باشد. در اطراف بازشوها، لازم است حتماً یک نوار شبکه الیاف اجرا گردد که به پایدارسازی دیوار در اطراف بازشوها کمک میکند.
روش اجرا بدین صورت است که نوارهای الیاف بر روی دیوار قرار داده میشوند و یک لایه نازککاری بهصورت دستی بر روی آن پاشیده میشود. پس از اجرای این لایه، نبشیهای نگهدارنده خارج از صفحه دیوار و در نهایت، لایه دوم نازککاری بر روی دیوار و نبشیها اجرا میگردند. نبشیهای نگهدارنده باید در بالا و پایین دیوار اجرا شوند. اگر همانند دیوارهای پانلی، ۵ سانتیمتر کفسازی برای این دیوارها در نظر گرفته شود، نیازی به اجرای نبشیهای پایین دیوار نخواهد بود. فواصل بین دیوار و المانهای سازهای نیز باید با مصالح تراکمپذیر پر شوند.
شبکه الیاف دارای ساختار شبکهای با چشمههای متراکم است. این شبکهها از نخهای متعدد به هم متصل تشکیل میشوند که قابلیت عملکرد یکجهته یا دو جهته دارند. معمولاً عملکرد الیاف یکجهته است، به این معنا که نخها در یک جهت مقاومت کششی مناسبی دارند، در حالی که در جهت دیگر مقاومت کششی نخها کمتر است و صرفاً برای نگهداری نخهای قوی استفاده میشوند. مطابق پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰، فاصله نخها (x) از هم نباید کمتر از دو مقدار بیشینه ۵ میلیمتر و ۲ برابر اندازه بزرگترین سنگدانه ملات (d) باشد.
نکات مهم:
- روش اجرای دیوار با استفاده از الیاف میتواند در ساختمانهای موجود نیز به کار رود.
- در صورتی که لایه نازککاری روی دیوار از جنس سیمان انتخاب شده باشد، الیاف شیشه AR-Glass (مقاوم به قلیا) استفاده میشود. اگر نازککاری از جنس گچ باشد، از الیاف شیشه E-Glass استفاده خواهد شد. مقاومت تسلیم بیش از ۱۰۰۰ مگاپاسکال برای الیاف شیشه مذکور مناسب خواهد بود. الیاف کربن با مقاومت تسلیم بیش از ۳۰۰۰ مگاپاسکال نیز میتوانند جایگزین الیاف شیشه شوند.
- به دلیل pH بالای ۱۲.۵ در محیطهای سیمانی، در صورت استفاده از الیاف شیشه، لازم است از الیاف شیشه مقاوم به قلیا (AR-Glass) استفاده گردد. هرچند ایجاد یک لایه سد محافظتی ممکن است تأثیر عوامل محیطی را کاهش دهد، اما این محافظت کافی نیست و باید از الیاف شیشه مقاوم به قلیا استفاده کرد. در غیر این صورت، مقاومت الیاف کاهش یافته و در نتیجه فرایند خوردگی منجر به تخریب کامل شبکه الیاف خواهد شد. بنابراین، طول عمر مفید این الیاف کاهش مییابد.
- لبه الیاف باید در بالا و پایین دیوار به ترتیب روی بلوک و کف برگردد.
- نوارهای الیاف باید در دو جهت دیوار اجرا شوند.
اشتباهات اجرایی والپستها و دیوارها
پس از درک اهمیت عملکرد صحیح دیوارها در هنگام زلزله و آشنایی با دیتیلهای پیوست ۶ استاندارد ۲۸۰۰ برای اجرای والپست، به بررسی اشکالات اجرایی متداول که ممکن است مجری و ناظر در کارگاه با آنها روبرو شوند، خواهیم پرداخت.
نحوه اجرای صحیح تأسیسات:
تأسیسات مکانیکی و الکتریکی باید بهگونهای اجرا شوند که مانع عملکرد صحیح دیوارها نشوند. بنابراین، هماهنگی مهندسان در مراحل اولیه طراحی و ارائه نقشهها بسیار ضروری است. با این حال، گاه به دلیل عدم هماهنگی در ارائه نقشهها یا بهروزرسانی آنها، تأسیسات، به ویژه لولهها، از داخل دیوار عبور داده میشوند. این امر میتواند منجر به بریدن میلگردهای بستر شده و در نتیجه عملکرد مناسب دیوار و یکپارچگی آن تحت تأثیر قرار گیرد. لذا در اجرای لولهها یا خرطومیها، توجه ویژه به این موضوع بسیار حائز اهمیت است.
در شکل زیر، نمونههایی از اجرای صحیح و نادرست تأسیسات را ملاحظه میکنید.


